«این گرسنگى کشیدن، تشنگى کشیدن، روزهى از اذان صبح تا اذان مغرب؛ این، سخت گرفتن بر خود است. بسیارى از مردم ما به خودشان با روزهگیرى سخت گرفتند و به دیگران، انواع و اقسامِ انفاق را کردند.
«این گرسنگى کشیدن، تشنگى کشیدن، روزهى از اذان صبح تا اذان مغرب؛ این، سخت گرفتن بر خود است. بسیارى از مردم ما به خودشان با روزهگیرى سخت گرفتند و به دیگران، انواع و اقسامِ انفاق را کردند.
«در دوران حکومت اسلامى، زنى در مدینه به دیدن پیامبر آمد. اصحاب دیدند که رسول اکرم صلی الله علیه و آله نسبت به این زن خیلى اظهار محبت کرد و احوال خود و خانوادهاش را پرسید و با کمال صمیمیت و محبت با او رفتار کرد.
این روزها هوا، داغ و داغتر میشود! بیرون رفتن از خانه، حتی برای مدتی کوتاه هم، کلافهمان میکند. فکر تشنگی و بیآبی، برایمان بسیار سخت است و آزار دهنده، چه رسد به این که تشنه شویم! این روزها، روایت دیگری هم دارد البته... روایتی که تنها، دو ورق از آن را میخوانیم!
«اعتقاد به مهدویّت و به وجود مقدّس مهدى موعود ارواحنا فداه، امید را در دلها زنده مىکند. هیچوقت انسانى که معتقد به این اصل است، ناامید نمىشود. چرا؟ چون مىداند یک پایان روشنِ حتمى وجود دارد؛ برو برگرد ندارد. سعى مىکند که خودش را به آن برساند.
پس، عقیده این است. البته وقتى نتوانستند این عقیده را از مردم بگیرند، مىکوشند آن را در ذهنهاى مردم خراب کنند. خراب کردن این عقیده چگونه است؟ به این صورت است که بگویند امام زمان مىآید و همهی کارها را درست مىکند! این، خراب کردن عقیده است. این، تبدیل کردن موتور محرّکى به یک چوبِ لاى چرخ است؛ تبدیل کردن یک داروى مقوّى، به یک داروى مخدّر و خوابآور است.
«در این روز، کسی متولد شد که سرنوشت اسلام وابستهی به او، به حرکت او، به قیام او، به فداکاری او، به اخلاص او، بسته بود. این بزرگوار در تاریخ بشریت یک حرکتی را که نظیر و شبیهی ندارد، ارائهی به تاریخ کرد و در مقابل چشم بشریت گذاشت که هرگز فراموش نخواهد شد. الگوست؛ فداکاری برای هدف الهی، در آن حجم، در آن مقیاس عظیم.