حواسمان به فتنه‌ی بزرگ‌تر هست؟!

«در انتخابات با کرامت رفتار کنند همه؛ چه آنهایى که نامزد می‌شوند، چه آنهایى که طرفدار آنهایند، چه آنهایى که مخالف با بعضى از نامزدها هستند. جناح‌هاى مختلف کشور، بداخلاقى و بدگویى و اهانت و تهمت و این حرف‌ها را مطلقاً راه ندهند. این از آن چیزهایى است که اگر پیش بیاید، دشمن از او خوشحال می‌شود.» 

به یاری خداوند متعال، حماسه‌ی سیاسی خلق شد. مردم اینک سرفراز از این امتحان الهی، منتظر نتیجه‌ی حماسه‌آفرینی خود هستند. انشاءالله شیرینی این حماسه‌ی بزرگ به کام تک تک ایرانیان بماند.

سخنی دارم با کسانی که دیروز در خلق این حماسه نقش داشتند؛ اما با رسم و مرام و حتی ظاهر خاص: حزب اللهی‌ها، ارزشی‌ها و همسنگرها...

عملکرد برخی از حضرات نامزد در انتخابات ریاست جمهوری درباره‌ی ائتلاف، جای بسی حرف دارد و نقد؛ اما در این مجال قصد پرداختن به آن را ندارم. این که قول ائتلاف بدهند و قرارش را  بگذارند و اندکی بعد، قرار از دل جبهه‌ی حزب الله ببرند و سردرگمی و تشتت آراء ارزشی‌ها را با بدقولی خود موجب شوند، ورقی جدا می‌خواهد و قلمی رسا!

اختلاف سلیقه (که اینک با منشأ آن کاری نداریم) در این شرایط، گریزناپذیر بود. هر کس بر اساس تشخیص خود که البته محترم است، رأی خود را در صندوق انداخت؛ اما در این یکی دو روز، گفت‌وگوهایی بین همسنگران رخ داد که جای تأمل جدی دارد!

بنا بود هر کس، از نامزد مورد علاقه‌ی خود بگوید و کسی در این بین تخریب نشود! «من به طور جد از همه‌ى کسانى که نسبت به نامزدهاى مختلف علاقه‌مندى‌اى دارند، درخواست می‌کنم، اصرار می‌کنم که این علاقه‌مندى خودتان را از راه تخریب دیگران، اهانت به دیگران، متهم کردن دیگران نشان ندهید. هرچه می‌خواهید، از نامزد مورد علاقه‌ى خودتان تمجید کنید، تعریف کنید؛ اما دیگران را تخریب نکنید!»

قرار بود کدورت و اصطکاک ایجاد نکنیم! «هیچ مانعى ندارد که شما به یکى علاقه‌مند باشید، بنده به یکى دیگر علاقه‌مند باشم؛ شما به او رأى دهید، من به دیگرى رأى دهم؛ بالاخره اکثریتى هست، اقلیتى هست، ضابطه‌اى هست، قانونى هست؛ بر طبق آن عمل خواهد شد. آحاد مردم با هم کدورت بیجا درست نکنند، به خاطر این که این به آن علاقه‌مند است، این به آن علاقه‌مند است؛ خب، باشند.»

«هر کدام از نامزدهاى محترم هم طرفدارانى دارند. بعضى‌ها از این طرفداران متعصب هم هستند، خیلى علاقه‌مندِ سرسختند به آن نامزد خودشان. خیلى خوب، باشند! حرفى نیست؛ اما مواظب باشید، مراقب باشید که این علاقه‌مندى‌ها به اصطکاک نینجامد؛ به اغتشاش نینجامد. شما دارید براى عقیده‌ى خودتان، براى ایمان خودتان تلاش می‌کنید؛ نگذارید دشمنِ این ایمان، دشمنِ این آرمان، از شما سوء استفاده کند!»

بنا نبود به سلیقه و علاقه‌ی یکدیگر اعتراض کنیم! «عزیزان من! نامزدهاى مختلف هر کدام طرفدارانى دارند، علاقه‌مندانى دارند. علاقه‌مندان این نامزد نمی‌توانند اعتراض کنند به علاقه‌مندان آن نامزد که شما چرا به او علاقه‌مندى، به نامزد مورد علاقه‌ى من علاقه‌اى ندارى... افراد گوناگون مى‌آیند؛ با منش‌هاى مختلف، با سلائق مختلف، با شیوه‌هاى گوناگونِ کار، در مقابل مردم قرار می‌گیرند. یک عده این را مى‌پسندند، یک عده آن را مى‌پسندند؛... این افتخار است؛ این خوب است.»

و انتخاب هر کس محترم شمرده شود: «ممکن است نظر شما به یک نفری باشد، نظر من به یک نفر دیگر باشد؛ چه اشکالی دارد؟ شما یکی را بپسندید، من یک کس دیگر را بپسندم؛ هیچ اشکالی ندارد. شما یک شناختی از زید دارید که من آن شناخت را از او ندارم؛ هیچ مانعی ندارد.»

اما برخی که دم از ولایت می‌زنند و غربت، تنهایی و مظلومیت مولی را سر می‌دهند، درست برخلاف اوامر حضرتش رفتار می‌کنند! آیا همسنگران باید بابت شناخت و انتخاب خود، یکدیگر را تکفیر کنند؟ همدیگر را متهم به خیانت کنند؟ نسبت دروغ به هم بدهند؟ امروز میزان ولایت‌مداری در برابر چشمان ما قرار دارد!

متأسفانه در همین یکی دو روز گذشته، بر خلاف ادعاها، همه‌ی سخنان امام عزیزمان را نادیده گرفته‌ایم. برای شما مثالی می‌زنم: طرفداران یکی از نامزدهای محترم، پرهیز از کدورت را این گونه تفسیر می‌کنند: رأی دادن به آقای... خیانت است! کدورت هم یعنی خیانت به جمهوری اسلامی!!!

آیا عمل به تشخیص که در این دوره بسیار مورد تأکید حضرت آقا بود، خیانت است؟ آیا متهم کردن همسنگر خود به خیانت، دوری کردن از کدورت است؟ آیا باید جمله‌ی حضرتش را که به آشکاری از کدورت پرهیز می‌دهند، تفسیر به رأی کنیم؟!

گویا یادمان رفته که معظم له درباره‌ی فتنه‌ی بزرگ‌تر هشدار داده بودند! در آن روزها هم به ذهن حقیر رسید و در جمع دوستان نیز عرض کردم که فتنه‌ی بزرگ‌تر، ایجاد تنش و اختلاف در جبهه‌ی حزب الله و ارزشی‌ها خواهد بود... و اینک زمزمه‌های آن را می‌شنویم!

این یادداشت تنها هشداری دلسوزانه برای همسنگران بزرگوار است. در این بزنگاه و پیچ تاریخی مهم، بیش از هر چیز، به یکپارچگی و استقامت در سنگر ولایت‌پذیری نیاز داریم. ببینیم که هجمه‌ها علیه فرمانده‌مان، حضرت خامنه‌ای ^{روحی له الفداء} قوت گرفته است؛ چشمان خود را باز کنیم!

همه به تکلیف خود و تعهدی که در خلق حماسه‌ی سیاسی داشتیم، عمل کردیم. همه به عزت، سربلندی و استقلال کشور خود افزودیم؛ پس همه چیز تمام شد؛ چون میزان رأی ملت است! نام هرکس از صندوق‌ها درآید، محترم است و رئیس جمهور همه‌ی ماست. اینک باید همتمان را برای فرمان‌پذیری از ولایت جزم کنیم.

«همواره باید شنبه‌ی پس‌ از انتخابات، روز مهربانی و بردباری باشد. چه طرفداران نامزد منتخب و چه هواداران دیگر نامزدهای محترم،‌ از هرگونه رفتار و گفتار تحریک‌آمیز و بدگمانانه پرهیز کنند. رئیس جمهور منتخب و محترم، رئیس جمهور همه‌ی ملت ایران است.»

«طرفداران نامزدهایی که توفیق خدمت در مسئولیت رئیس جمهوری نیافته‌اند، نباید احساس خسارت کنند. هرکس بر طبق عقیده‌ی خود تلاش کرده است، سرافراز است و آنگاه که این تلاش با نیت خیر و قصد الهی باشد، برخوردار از پاداش و قبول خداوند است ان شاءالله.»

سلامتی امت سرافراز ایران اسلامی و امام امت، حضرت خامنه‌ای صلوات