«آن آدم مقدس مآبى که تسبیح هم دستش گرفته است و مىگوید به اسلام هم من خدمت مىکنم، این مقدس مآب را چه باید بکنیم؟ این طایفه‌ی منافقین هم که نمىشود با آنها کارى کرد! اسلام از صدر، از اولى که اسلام پیدا شده تا حالا، مبتلاى به این جمعیت هست و حل مسأله‌ی این‌ها، مشکل‌تر از هر مسئلهاى است براى اسلام و مسلمین.
با توجه به آن دو ویژگی که حضرت زهرا سلام الله علیها فرمودند و روشن شدن ملاک درستی و نادرستی اکثریت، به روشنی درمی‌یابیم که اکثریتِ پذیرنده‌ی خلافتِ ناحق، اولاً خیلی سریع و شتابزده سخنان باطلی را قبول کردند که هیچ پشتوانه‌ای از قرآن و سیره‌ی رسول گرامی اسلام صلی الله علیه وآله نداشت (بلکه حتی خلاف آن نیز ثابت شده بود که شاید مهم‌ترین آن واقعه‌ی غدیر خم بود) و ثانیاً اعمال خلاف گروه غاصبِ خلافت که خسارت‌های زیادی به بار می‌آورد، در حق شخص پیامبر صلی الله علیه و آله (مثل منع نقل و کتابت احادیث نبوی) و خاندان مکرم آن حضرت، به خصوص دختر دردانه‌ی ایشان، روا می‌داشتند را، به راحتی نادیده می‌گرفتند و به آنها هیچ اعتنایی نمی‌کردند؛ از این رو این اکثریت با این دو ویژگی، نه تنها ارزش نیست، بلکه ضد ارزش نیز محسوب می‌گردد.
صدایشان گوش فلک را کر کرده، از بس که ترشحات تهوع‌آور ذهنی خود را در چارچوب قلم‌فرسایی‌های ناکجا گرایانه، بزک می‌کنند و به خورد برخی از مردم می‌دهند! گذشته از تلخ‌گویی‌های مستکبرانه و نقد سیاه به زمین و زمان و گزافه‌های دیگرشان، از هفت دلیل برای تماشای کلاه قرمزی و عکس‌هایی شبیه نقاشی و حتی نجات دوقلوهای 2 ماهه از زیر آوار زلزله می‌نویسند و می‌پردازند و می‌پراکنند که نشان دهند قشنگ‌اندیشند!
این خطبه که به «خطبه‌ی فدکیه» معروف است، حاوی مطالب بسیار مهمی است که در این مجال، فرصت پرداختن به همه آنها نیست؛ اما لازم است جمله به جمله‌ی این سخنرانی بی‌نظیر، مورد بحث و بررسی قرار گیرد. در فراز آخر این سخنرانی با شکوه که منجر به گفت‌وگویی طولانی بین حضرت زهرا سلام الله علیها و به اصطلاح خلیفه‌ی اول شد، حضرت با استدلال‌های محکم و مستدل به آیات قرآن، طرف مقابل خود را محکوم نمودند.