«حضرت هادی علیه السّلام چهلودو سال عمر کردند که بیست سالش را در سامرا بودند؛ آنجا مزرعه داشتند و در آن شهر کار و زندگی میکردند. سامرا در واقع مثل یک پادگان بود... در همین شهر سامرا، عدهی قابل توجهی از بزرگان شیعه در زمان امام هادی علیه السّلام جمع شدند و حضرت توانست آنها را اداره کند و به وسیلهی آنها، پیام امامت را به سرتاسر دنیای اسلام - با نامهنگاری و ... - برساند. این شبکههای شیعه در قم، خراسان، ری، مدینه، یمن و در مناطق دوردست و در همهی اقطار دنیا را، همین عده توانستند رواج بدهند و روزبهروز تعداد افرادی را که مؤمن به این مکتب هستند، زیادتر کنند.
امام هادی همهی این کارها را در زیر برق شمشیر تیز و خونریز همان شش خلیفه و علیرغم آنها انجام داده است...»
«مقام فاطمهى زهرا سلاماللَّهعلیها در خور آن است که عقول برجستهى انسانهاى بزرگ، در اصلیترین رشتههاى تفکرشان بیندیشند و زبانهاى فصیحترین و بلیغترین گویندگان و شعرا و سرایندگان، آن اندیشهها را در قالب کلمات بیاورند و سرشارترین ذوقها و جوشانترین طبعهاى فیاض و سیّال هنرمندان و شاعران، آنها را به صورت شعر و سخن منظوم، با بهترین گویشها و حنجرهها بیان کنند.
«سنت لایتغیر الهى نگذاشت که زهراى مرضیه، در پشت حجاب غلیظ اوهام پنهان بماند و آن ستارهی درخشان خونین، در گذشتِ زمان، به خورشیدى تابان بدل شد و امروز نام او و یاد مظلومیت او، از همهى حصارهاى کتمان، عبور کرده است و به اعتماد دلها و جانها رسیده است و این درخشندگى و فزایندگى، ادامه خواهد داشت: