فرصت علاجی که دوباره به من و شما دادند...

«یکی از دستاوردهای بزرگ ماه رمضان، توبه و انابه است؛ بازگشت به خدای متعال. در دعای شریف ابی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌حمزه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی ثمالی می‌خوانیم: و اجمع بینی و بین المصطفی و انقلنی الی درجة التّوبة الیک؛ ما را به درجه و مقام توبه برسان که برگردیم؛ از راه کج، از عمل بد، از پندار بد، از اخلاق زشت برگردیم...

دردهای بزرگ، بیماری‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های مهلک و خطرناک، یعنی منیت‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها، کبرها، حسدها، تعدی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها، خیانت‌ها، لاابالی‌گری‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها - که این‌ها بیماری‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های بزرگ ما هستند - در ماه رمضان فرصت علاج پیدا می‌کنند، قابل درمان می‌شوند. خدای متعال توجه می‌کند و یقیناً توجه کرده است.»

«رمضان‌‏ها می‏‌آید و می‌‏رود و ماه‌ها، یکی پس از دیگری می‏‌روند و عمرها هم می‌‏رود؛ آنچه که باقی می‌‏ماند، آن صفحات اعمال شماست که در قلب شما ثبت است و شاید نامه‌ی عمل هم همان باشد. قلب شما نسبت به دنیا چه بوده است؟ دنیا با قلب شما چه کرده است و شما توجه‏تان به دنیا چه ‏اندازه بوده است؟ آن روزی که دستتان نمی‏‌رسید، زاهد و عابد بودید، آن روزی که دست رسید خدای نخواسته عکس او بود؟»

مادرم کرده سفارش که بگو اول ماه

بابی انت و امی یا اباعبدالله

بخت امسال برایم یار است

عطشت را عطشم غمخوار است...

«حلول ماه مبارک رمضان بر بندگان خدا خجسته باد»

---

مطالب مرتبط:

رمضان؛ فرصتی برای رسیدن به تقوا