به یاری خداوند متعال، حماسه‌ی سیاسی خلق شد. مردم اینک سرفراز از این امتحان الهی، منتظر نتیجه‌ی حماسه‌آفرینی خود هستند. انشاءالله شیرینی این حماسه‌ی بزرگ به کام تک تک ایرانیان بماند.
سخنی دارم با کسانی که دیروز در خلق این حماسه نقش داشتند؛ اما با رسم و مرام و حتی ظاهر خاص: حزب اللهی‌ها، ارزشی‌ها و همسنگرها...
در سختی بودند.
تحریم هم بودند؛ اما... رأی دادند.
رأی دادند، همان‌طور که پیکار کردند؛ تا جمهوری اسلامی بماند؛ تا کشور بماند! تا من و تو بمانیم...
گرفتاری‌های ما، یک لحظه از دشواری‌ها و گرفتاری‌های آنان نمی‌شود؛ اما آنان گرفتاری را، به واژگانی حیات‌بخش بدل کرده بودند: «گرفته تار یاری...»
رأی دادند تا بیرق اسلام از مشرق زمین، بر دستان حیدری حضرت حجت عجل الله تعالی فرجه الشریف بوسه زند...
آخر مسافران کربلا، اهل تکلیفند...
این خطبه که به «خطبه‌ی فدکیه» معروف است، حاوی مطالب بسیار مهمی است که در این مجال، فرصت پرداختن به همه آن‌ها نیست؛ اما لازم است جمله به جمله‌ی این سخنرانی بی‌نظیر، مورد بحث و بررسی قرار گیرد. در فراز آخر این سخنرانی با شکوه که منجر به گفت‌وگویی طولانی بین حضرت زهرا سلام الله علیها و به اصطلاح خلیفه‌ی اول شد، حضرت با استدلال‌های محکم و مستدل به آیات قرآن، طرف مقابل خود را محکوم نمودند.