من اصرار می‌کنم!

«ما گفتیم: تولید داخلی، کار ایرانی، سرمایه‌ی ایرانی! این معنایش این است که زرق و برق‌های نام‌هاى فرنگى، چشم‌ها را به خودش جلب نکند. همه بدانند که این محصولى که دارند می‌خرند، می‌تواند یک کارگر ایرانى را برخوردار کند، می‌تواند او را محروم کند؛ یک کارگر خارجى را برخوردار کند.

البته ما همه‌ى بشریت را دوست داریم؛ اما خب، کارگر ایرانى دارد تلاش می‌کند براى سربلندى این کشور، جزو مغتنم و عزیز پیکره‌ى این ملت است. او را باید تأیید کرد، او را باید تقویت کرد.

بعضى‌ها این را نمی‌‌فهمند و درک نمی‌کنند! یا برایشان نشانه‌ى تولید ایرانى و تولید خارجى فرق نمی‌کند؛ یا حتّى به عکس؛ به‌جاى این که دنبال نشانه‌ى تولید ایرانى بگردند، دنبال نشانه‌هاى تولید خارجی می‌گردند؛ این انحراف است، این خطا است. همه‌ى مردم مخاطب این بیانند.

من تأکید می‌کنم، اصرار می‌کنم، از همه‌ى ملت ایران درخواست می‌کنم؛ بروید به سمت مصرف تولیدات داخلى! این کار کوچکى نیست، این کار کم‌اهمیتى نیست، این یک کار بزرگ است.

البته دستگاه‌هاى حکومتى و دولتى - دولتى به معناى عام - در این جهت وظیفه‌ى مضاعف دارند. فلان وزارتخانه، فلان سازمان، فلان اداره وقتى می‌خواهد جنس داخلىِ خودش را تأمین کند، مطلقاً باید از جنس خارجى استفاده نکند؛ بروند سراغ تولیدات داخلى.

البته از این طرف هم از تولید کننده‌ى داخلى - چه آن مدیر، چه آن کارگر، چه آن سرمایه‌گذار - خواسته می‌شود و اصرار می‌شود که کار را تمیز، درست و کامل ارائه دهند.

هر دوى این‌ها اشاره‌ى اسلام و دستور دین مقدس ما است. استحکام کار را خدا از ما خواسته است، احترام به کارگر را هم خدا از ما خواسته است؛ امنیت زندگى و شغلى کارگر را خدا از ما خواسته است، امنیت سرمایه را هم خدا از ما خواسته است.»

دریافت
مدت زمان: 2 دقیقه 42 ثانیه

مرتبط:

ایرانی؛ کالای ایرانی