دنگدنگ آویزهای حرمت، لالاییِ آرامش را در گوش جانم نجوا میکند... چقدر خاطرم جمع میشود در حرم امن تو... آرمشِ تکرار نشدنیِ کودکیهایم، به مهمانی ذهنم میآید؛ اما اینجا فرق دارد انگار! عجیب خاطرم جمع است...
دنگدنگ آویزهای حرمت، لالاییِ آرامش را در گوش جانم نجوا میکند... چقدر خاطرم جمع میشود در حرم امن تو... آرمشِ تکرار نشدنیِ کودکیهایم، به مهمانی ذهنم میآید؛ اما اینجا فرق دارد انگار! عجیب خاطرم جمع است...
«در این آیهی کریمه [وَ لا تَحْسَبَنَّ الّذِینَ قُتِلُوا فِی سَبِیلِ اللّه اَمْواتاً بَلْ اَحْیاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُون]، بحث در زندگیِ پس از حیات دنیا نیست که در آن عالم، همهی مخلوقاتِ دارای نفس انسانی - به اختلاف مراتب از زندگی حیوانی و مادون حیوانی تا زندگی انسانی و مافوق آن - زنده هستند؛ بلکه شرف بزرگِ شهدای در راه حق، حیات عند الرّب و ورود در ضیافة اللّه است.