تازه شیعه شده بود و برای اولین بار، به راهیان نور می‌آمد... دختری اهل ژاپن. دختری که برای رسیدن به راه درست، مجاهده کرد و برای نگه داشتن گنج درستی، هجرت را بر قرار ترجیح داد.
روایت جهاد رزمندگان و شهیدان ایران زمین را، با عمق وجود گوش فرا می‌داد و فکر می‌کرد. بی‌توقع روی خاک طلائیه، فکه و شلمچه می‌نشست و رنگ چادر مشکی‌اش، منقش به خاک آسمان می‌شد...
وقت برگشتن،
«تناسبی هست میان هویت و حقیقت بسیج با هویت محرم و عاشورا...»
«ما یک نیروی مقاومت بسیج داریم؛ یک بسیج عظیم ملی هم داریم که در تمام بخش‌ها و قشرها هستند.
روزهای سوم، چهارم جنگ بود...
همه جمع بودیم؛ بنده، مسئولین کشور، بنی‌صدر، مرحوم رجایی...
گر منتقدی باش، ولکن به جهنم!
اشک تو چکیده‌ست به دامن؟ به جهنم!
.
.
دلواپس فردای وطن گشت برادر؟!
زخم است به جان وی و بر تن؟! به جهنم!
«تا قبل از این که این رژیم رسماً هم شناخته بشود و استعمارگرها آن را بر دنیا و بر منطقه تحمیل کنند، صهیونیست‌‌ها در فلسطین جنایت‌هاى زیادى کردند؛ لکن این ۶۶ سال، به عنوان یک نظام سیاسى هر کار توانستند انجام دادند و هر خشونتى که به ذهن می‌گنجید که یک دولت می‌تواند نسبت به یک مردمى انجام بدهد، این‌ها انجام دادند؛ هیچ ابایى هم ندارند! این واقعیت رژیم صهیونیستى است؛ علاجى هم ندارد جز از بین رفتن این رژیم. از بین رفتن رژیم صهیونیستى هم به هیچ‌‌وجه به معناى قتل عام کردن مردم یهودى در آن منطقه نیست؛ یعنى این منطقى که امام بزرگوار مطرح کردند که "اسرائیل باید از بین برود"، یک منطق انسانى است